DÜŞÜNCE

Kelimeler buyuludur, buyucudur kelimeler ayni zamanda.
1- Dusunmekten DÜŞÜNCE: fikir, gorus, bakıs acisi, ictihat, mutaala, mulahaza, tahayyul, telakki, zihniyet… basitce dusunmekten dusunce.

2- Dusmekten DÜŞÜNCE: dustugun anda, dusme eylemi basina geldikten sonra anlaminda. aslina bakilirsa dusmek bence o kadar da kotu degil. fukara avuntusu mu bilmem. e ne de olsa dusmek ayni zamanda kacinilmaz. bence anneler cocuklarinin ilk dustugu tarihi not etmeli cunku ilkin ayaga kalkinca/ kalmaya calisinca duser cocuk ayni yetiskinlerdeki gibi. ne zaman yurumeye, kosmaya baslarsiniz, dusmeye de baslarsiniz. bir de bakarsiniz dusekalka ogreniyor insan her seyi. dusmelerimiz bizi olgunlastirir, hatta ne kadar dibe dusmussek o kadar yukari cikma sansimiz olur. edebiyati rahat ve huzurun degil aci, trajedi ve travmalarin beslemesi gibi. evet dusmek aslinda kacinilmazdir ve dusunce insan, iste o an duydugu aciyla, o acinin verdigi varolus farkindaligiyla ve sonrasinda direnisiyle, direnip ayaga kalkisiyla daha bir olgun bulur kendisini, dusuncesi biraz daha kemale erer.

3- Dusten DÜŞÜNCE: hani aklinca deriz ya, onun aklina gore anlaminda. veya gonlunce, "gonlunce olsun" der gibi. ’–in/-un’ burada iyelik eki. onun dusune, dusledigine gore anlaminda, dusunce. ki duslemek dusunmenin en ozgur ve en guzel halidir. dusledigince, dusunce yazmasi insanin ne buyuk saadettir. dus, ruyadan ve hayalden farkli, sanki olmasi ihtimali daha yuksek, iradeye daha cok bagli sekillenmis, dusuncelerin mimarisini sekillendirdigi bir olgu, bir murat, bir hedeftir.

Iste tum bu nedenlerle ve tum bu halleriyle DÜŞÜNCE koyduk adimizi, bize her haliyle ilham versin, isik tutsun diye.

dusundukce, dustukce, dusledikce
dusunce